กล่าวถึงนกพิราบในประเทศเราแล้วการเห็นนกพิราบในสถานที่ต่างๆนั่นเป็นเรื่องธรรมดา และจะพบเห็นกันส่วนมากตามสถานที่ก่อสร้างต่างโดยเฉพาะตามหลังคาบ้าน ซึ่งคนเราไม่ชอบให้ สัตว์ปีกเหล่านี้เข้าตามอาคารบ้านเรื่องอย่างแน่นอนโดยเฉพาะบ้านที่มีเด็กเล็กๆ อยู่เพราะ นกพิราบในประเทศไทยมักจะเป็นนกพิราบป่า ที่มีลักษณะการกินที่ไม่เลือกและอาจติดโรคจากเหยื่อได้จนเป็นแหล่งรวมโรคติดต่อเลยก็ว่าได้ ซึ่งสามารถติดต่อได้ทั้งทางเดินหายใจโดยผ่านอุจจาระของมัน จึงทำให้มันต้องหนีออกมาอาศัยอยู่ตามโบสถ์ต่างๆเพราะสถานที่ทางศาสนานั้น ห้ามทำร้ายสัตว์มันจึงปลดภัย ซึ่งลักษณะภายนอกของมันย่อมไม่มีใครชื่นชมอยู่แล้วแต่ในความน่ารังเกียดก็ยังมีความน่าชื่นชมอยู่ในตัวของมันตรงลักษณะนิสัยใจคอ เราสามารถสังเกตได้จากการอยู่ร่วมกันของสัตว์ชนิดนี้ คือมันสามารถอยู่กันได้จำนวนมากๆ โดยไม่เคยมีปัญหาเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะสาเหตุนี้เองจึงมีคนตั้งให้มันเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพของโลก ถ้าเปรียบเทียบกับมนุษย์เราแล้วแตกต่างกันอย่างมากเพราะการที่มีความต้องการที่ไม่มีสันสิ้นสุดจึงมีการแข่งขันกันอย่างสูงทำให้เมื่อการขัดขางด้านธรกิจกันก็เกิดปัญหา ซึ่งไม่ใช่เพียงสมัยนี้ครับในอดีตเอง ในการแย่งชิงพื้นที่อยู่อาศัยเองก็ก่อให้เกิดสงครามมาหลายครั้งอย่างหลีกเลี้ยงไม่ได้ นอกจากนี้ในด้านของสถาบันครอบครัวยิ่งน่าเอาเยี่ยงอย่างเพราะการครองคู่ของพวกมันนั้นจะมีคู่ได้เพียงครั้งเดียวไปจนตลอดชีวิต ซึ่งจะผลัดกันดูแลลูกและออกหาอาหารซึ่งหมายถึงความรับผิดชอบของพ่อแม่และความรักเดียวใจเดียวของคู่รัก ถึงแม้ว่าอีกตัว 1 จะตายก็จะไม่มีคู่ใหม่อย่างเด็ดขาดอยู่ดูแลลูกจนกว่าจะโต และอยู่จามลำพังตัวเดียวจนกว่าจะตาย ถึงแม้ว่าในฝูงจะมีเพศตรงข้ามเยอะขนาดไหนก็ตาม